آقا رادین راه می رود...

سلام عزیزم

پسر گلم بالاخره شما در سن 1 سال و 2 ماهگی (29 فروردین 94) راه افتادی  نمی دونم چرا می ترسیدی راه بری با اینکه هیچ اتفاقی هم برات نیوفتاده بود.... همش دوست داری دستت رو بگیری به چیزی و راه بری  

این روزها خیلی شیطون شدی و نمیتونم ازت چشم بردارم همش دارم دنبالت میدوم ماشاالله سرت تو همه جا هست از سبد رختها گرفته تا کابینت ها و کشوها و جاکتابی و پشت مبل و .....  همچین پسری شدی شما 

خونمونو که دیگه نگو از دست شما همه چیز جمع شده رو میز پتو انداختم - دور میزها رو فوم چسبوندیم فرشها رو بهم چسبوندم تا فضای راه رفتنت رو فرش بیشتر باشه وای که خونمون خوشکل شده 

کارهایی که می کنی : 

اتل متل - دالی - کلاغ پر - لی لی حوضک - اجزای صورتت رو میشناسی و نشون میدی ( دماغت - گوشت - چشمات - لبت ) 

کلماتی که میگی : 

ماما - بابا - ممه ( پستونک رو میگی) - جیز - دد - نی نی - به به 

رادین مامان سرش تو سبد رختهاست اصلاً وقت نداره 

رادین مامان پشت مبل اصلاً وقت نداره

رادین مامان تو کتابخونست دیگه اصلاً وقت نداره

و اما موضوع اصلی این پست .........

رادین مامان راه می رود ، هوراااااااااااااااااااااا